ನುಡಿಮುತ್ತುಗಳು: ಅರಣ್ಯ ಪರ್ವ ೧೪ ಸಂಧಿ

• ಪೂರ್ವದಿಶಾಲತಾಂಗಿಯ ಮಂಡನೋಚಿತ ಮೌಳಿಮಾಣಿಕವೆನಲು ಮೆರೆದುದು ದಿನಮಣಿಯ ಬಿಂಬ – ಪದ್ಯ ೧
• ದೃಗು ಸರಸಿರುಹವರಳಿದವು – ಪದ್ಯ ೨
• ಕೊಪ್ಪಿನಲಿ ಸಿಂಜಿನಿಯ ಸಿಕ್ಕಿದನಳ್ಳಿರಿದು ಮಾರ್ದನಿ ದಿಗಂತರವೊದರಲೊದರಿಸಿದನು ಮಹಾಧನುವ – ಪದ್ಯ ೩
• ಘೋರತರ ಲಯಭೈರವನ ಹುಂಕಾರವೋ, ಸಂಹಾರ ಶೃತಿಯೋಂಕಾರವೋ ಕಲ್ಪಾಂತ ತಾಂಡವ ವೇದ ಪಂಡಿತನ ಆರುಭಟೆಯೋ, ವಿಕ್ರಮವೀರಪದಭಿನ್ನಾಬ್ಜಜಾಂಡಕಠೋರರವ – ಪದ್ಯ ೪
• ಶಿಕ್ಷೆ ರಕ್ಷೆಗೆ ಬಾಣವೊಂದೇಲಕ್ಷ್ಯವಿದು; ನೀನರಿಯದುದಕೆ ವಿಲಕ್ಷ್ಯನಾದೆನು ನಾನೆನುತ ಮುನಿ ನುಡಿದರ್ಜುನಗೆ – ಪದ್ಯ ೧೦
• ದೇವಮುನಿ ಹಾಯಿದನು ಗಗನದಲಿ – ಪದ್ಯ ೧೨
• ತೋಳ ತೆಕ್ಕೆಯ ತೋಟ ತೇಗುವರೆ ತೋಹಿನಲಿ ತೊದಳಾಗಿ – ಪದ್ಯ ೧೭
• ತೊಂಡು ಮೊಲನ ತೊಂಡಕು ನವಿಲಿನ ಮಂಡಳಿಯ ಮೇಳವದ ಖಡ್ಗಿಯ ಹಿಂಡುಗಳ ತೋರಿಸುವೆ – ಪದ್ಯ ೧೮
• ಗಗನವತುಡುಕುವಾಕುಳಿಕೆ – ಪದ್ಯ ೧೮
• ಮೃಗವ್ಯದಸೊಗಡಿನಲಿ ಸಿಲುಕಿದ ಮನೋ ವೃತ್ತಿಗಳೊಳುಂಟೆ ವಿವೇಕ ಧರ್ಮ ವಿಚಾರ ವಿಸ್ತಾರ – ಪದ್ಯ ೨೨
• ತೆಬ್ಬಿದವು ಬೆಳ್ಳಾರವಲೆ ಹರಿದುಬ್ಬಿಹಾಯ್ದರೆ ವೇಡೆಯವರಿಗೆ ಹಬ್ಬವಾಯ್ತೇನೆಂಬೆನಗಣಿತ ಮೃಗನಿಪಾತನವು – ಪದ್ಯ ೨೬
• ಮುಳುದೊಡಕಿನೊಳು ಕೂದಲೊಂದೇಸಿಲುಕಿನಿಂದವು ಚಮರಿಮೃಗ – ಪದ್ಯ ೨೮
• ಪವನಜ ಹಿಡಿದು ಬೀಸಿದ ನಾನೆಗಳನವಗಡಿಸಿ ಸಿಂಹವ ಸೀಳಿದನು ಹೊಯ್ದೆತ್ತುವೆಕ್ಕಲನ – ಪದ್ಯ ೨೯
• ಮುಡುಹು ಸೋಂಕಲಿಕುಲಿದು ಹೆಮ್ಮರನುಡಿದು ಬಿದ್ದವು ಪಾದಘಾತದೊಳಡಿಗಡಿಗೆ ನೆಗ್ಗಿದುದು ನೆಲನುಬ್ಬರದ ಬೊಬ್ಬೆಯಲಿ – ಪದ್ಯ ೩೧
• ಮೈಗೂಡಿ ಬಿಗಿದುದು ಭುಜಗವಳಯದ ಮಂದರಾದ್ರಿಯೆನೆ – ಪದ್ಯ ೩೩
• ಪುಟದ ಕಂತುಕದಂತೆ ಫಣಿ ಲಟಕಟಿಸಲೌಕಿತು ಮತ್ತೆ ಗಿಡಗನ ಪುಟದ ಗಿಳಿಯಂದದಲಿ ಗಿರಿಗಿರಿಗುಟ್ಟಿದನು ಭೀಮ – ಪದ್ಯ ೩೪
• ಹುದುಗಿದಗ್ಗದ ಸತ್ವದುತ್ಸಾಹದ ನಿರೂಢಶ್ವಾಸದಲಿ ಗದಗದಿಪಕಂಠದ ತಳಿತ ಭಂಗದ ತಿರುಗುವಾಲಿಗಳ – ಪದ್ಯ ೩೭
• ವಿಕಟಮದನಾಗಾಯುತ ತ್ರಾಣಕನ ಸಾಹಸವಡಗಿತೇ – ಪದ್ಯ ೩೮
• ಇದೇನು ನಿನಗೆ ವಿನೋದವೋ ತ್ರಾಣಾಪಚಯ ವಿಧಿಯೊ – ಪದ್ಯ ೩೯
• ಮೌಳಿತಲ್ಪದ ತಲೆಯ ಹೊಳಹಿನ ನಾಲಗೆಯ ಚೂರಣದ ಝಡಿತೆಗೆ ಚಲಿಸುವಾಲಿಗಳ – ಪದ್ಯ ೪೨
• ವಿಖ್ಯಾತರಿಗೆ ಪರಪೀಡೆ ಧರ್ಮವಿನಾಶಕರವೆಂದ – ಪದ್ಯ ೪೫
• ಪಿತೃಮಾತೃ ವಂಶೋತ್ಕರವಿಶುದ್ಧಸದಾಗ್ನಿ ಹೋತ್ರಾ ಚರಿತವಾಸ್ವಾಧ್ಯಾಯ ಸತ್ಯವಹಿಂಸೆ ಪರಿತೋಷ ವರಗುಣಂಗಳಿವಾವನಲಿ ಗೋಚರಿಸಿತಾತನೆ ವಿಪ್ರನೆಂಬರು – ಪದ್ಯ ೪೯
• ಸತ್ಯವುಳ್ಳನೆ ವಿಪ್ರನವನೆಂದ – ಪದ್ಯ ೫೧
• ಲೋಕತ್ರಯವನೊಂದೇ ಸತ್ಯದಿಂದವೆ ಜಯಿಸಬಹುದಾ – ಪದ್ಯ ೫೧
• ಸತ್ಯವುಳ್ಳರೆ ಶೂದ್ರ ದ್ವಿಜರಿಂದತ್ಯಧಿಕನಾದ್ವಿಜರೊಳಗೆ ವರಸತ್ಯಹೀನನೆ ಹೀನಜಾತಿಗನೆಂದನಾ ಭೂಪ – ಪದ್ಯ ೫೨
• ನಾರಿಯರ ಕಡೆಗಣ್ಣ ಹೊಯ್ಲಿನಧಾರೆಗಳುಕದನಾವನಾತನೆಧೀರನಾತನೆ ದಿಟ್ಟ – ಪದ್ಯ ೫೪
• ಕ್ಷಿತಿಗೆ ಲೋಭಿಯೆ ಕಷ್ಟನಾತ್ಮ ನಿರತನೆ ಮುಕ್ತನು ವೇದ ಮಾರ್ಗ ಚ್ಯುತನೆ ಲೋಕದ್ವಯಕೆ ದೂರನು – ಪದ್ಯ ೫೫
• ಪರಸತಿಗೆ ಮನಮಿಸುಕದವನೇ ಶುಚಿ; ಪರಾರ್ಥವ್ಯಸನಿಯೇ ಸಜ್ಜನನು; ಪಿಸುಣನೇ ಹಗೆ; ಮಿತ್ರದ್ರೋಹಿಯೇ ವಿಷನು – ಪದ್ಯ ೫೭
• ವಿನುತ ಪರತತ್ತ್ವಜ್ಞನತಿ ಸೇವ್ಯನು; ಸುದುರ್ಲಭನೇ ಜಿತೇಂದ್ರಿಯನು;ಅನುಗುಣನೆ ಸಖ; ಪರರ ಸೈರಿಸದವನೆ ದುಸ್ಸಹನು ಮನುಜರಲಿ; ದುರ್ಮತಿಯಲಾ ದುರ್ಜನರಿಗಾಶ್ರಯವೆಂದು – ಪದ್ಯ ೫೮
• ವಿಪ್ರಾವಮಾನವೆ ಸಿರಿಗೆ ನಂಜುಕಣಾ – ಪದ್ಯ ೬೦
• ಮೀಸಲಿನ ಮಾನಿನಿಯರಲಿ ಮನದಾಸೆ ಮನುಜರ ಮುರಿವುದಕೆ ತಾನೈಸಲೇ ದುಷ್ಟಾಂತವೆಂದನು ನಹುಷನರಸಂಗೆ – ಪದ್ಯ ೬೫
• ವಿಟಬುದ್ಧಿ ಸಿರಿಗೆ ವಿರೋಧಿಯೈ – ಪದ್ಯ ೬೬
• ಪರರುನ್ನತಿಯ ಬಯಸುವರು ಸಜ್ಜನ – ಪದ್ಯ ೭೦
• ಅಪಾಯದ ಜಲಧಿಗಳು ಬತ್ತುವುವು ಯದುಕುಲ ತಿಲಕ ಗದುಗಿನ ವೀರನಾರಾಯಣನ ಕರುಣದಲಿ – ಪದ್ಯ ೭೧